Piše: Senka Hodžić, muzička urednica u Odjelu Muzičke produkcije BHRT-a za Festival SVEM
Foto: Velija Hasanbegović

Da trideset i prvo izdanje kultnog festivala Sarajevske večeri muzike dobije dostojan početak pobrinuo se izvrsni kamerni dvojac koji čine violinista Nikola i pijanista Stefan Pajanović. Porodičnim porijeklom Sarajlije, a mjestom rođenja i karijernim odabirom putnici sa bazom u Ljubljani, mladi umjetnici 19. maja u Koncertnoj sali “Cvjetko Rihtman” sarajevskoj publici predstavili su repertoar sastavljen od vrhunskih dragulja violinističke i kamerne literature 19. i 20. stoljeća.

Za početak koncertnog događaja, kamerni duo je odabrao Sonatu za violinu i klavir u Es duru op. 18 njemačkog kompozitora kasne faze romantizma Richarda Straussa (1864-1949). Kompozicija je nastala 1887. godine, a tada dvadesettrogodišnji Strauss, zanesen poznanstvom sa sopranisticom Pauline de Ahnom koja će mu kasnije postati supruga, unio je veliku dozu lirizma i emocije u harmonski bogato kamerno djelo.

Braća Pajanović su izvedbom Straussovog djela jasno akcentovali mladalački temperament, živost i kolorit, aktivno se izvođački nadopunjujući. Demonstriranjem kantabilnosti, lirizma i pažnjom prema fraziranju u prvom, promišljene meditativnosti u drugom, te sigurnom završnicom u furioznom trećem stavu kompozicije, kamerni dvojac Pajanović učinio je da Straussova Sonata zablista u punoj snazi.

Za središnji dio koncerta, Nikola Pajanović odabrao je solistički se predstaviti publici sa djelom koje se često ističe kao veliki dokaz violinističke izvrsnosti – Grand caprice sur “Le Roi des Aulnes” op. 26, odnosno Veliki kapričo na temu “Vilinskog kralja” Heinricha Wilhelma Ernsta (1812-1869). Kompozitor Ernst je u svoje vrijeme slovio za jednog od najvećih majstora na violini, povremeno bivajući proglašavan nasljednikom, ali i suparnikom velikog Paganinija. Komponovavši djelo za solo violinu naslonjeno tematski na čuveno djelo “Vilinski kralj” majstora solo pjesme Franza Schuberta, Ernst je pred violinistu stavio ogroman zadatak interpretacije svih likova iz solo pjesme, začinivši je širokim spektrom violinističkih tehnika od kojih se u ovoj kompoziciji obilato upotrebljavaju višehvati i vještački flažoleti. Nikola Pajanović je hrabro ušao u ovu izvedbu, pokazavši tako da je u stanju uhvatiti se u koštac sa izuzetno zahtjevnim djelima violinističke literature.

Posljednji segment koncerta bio je rezervisan za Tzigane, Koncertnu rapsodiju za violinu i orkestar u D duru M. 76 francuskog impresioniste Mauricea Ravela (1875-1937). Ravel je ovo izuzetno virtuzno djelo komponovao inspirisan romskim melodijama. Verzija za violinu i klavir nastala je u aprilu 1924. godine, a verzija za violinu i orkestar pola godine kasnije. Obilježeno svježinom i originalnošću muzičkog materijala, koliko i raznovrsnošću tehničkih zahvata koje koristi, Tzigane je djelo koje predstavlja ozbiljnu priliku za dokazivanje bilo kojem violinisti od formata.

Nikola Pajanović je u toku izvedbe Ravelove kompozicije pokazao da izuzetno vlada širokim spektrom violinističkih tehnika koje je u stanju ukomponovati sa odmjerenom ekspresivnošću koja u konačnici daje izuzetno balansiranu izvedbu djela.

Suptilnim dinamičkim nijansiranjem, te balansiranjem virtuoznih odlomaka pijanističke dionice sa kamernim dijalogiziranjem, pijanista Stefan Pajanović pružio je odličnu izvedbu uz brata Nikolu.

Nakon uspješno izvedenog planiranog repertoara, za bis su braća Pajanović izveli efektni Tambourin Chinois op. 3 Fritza Kreislera i time stavili tačku na koncert kojim su započele ovogodišnje Sarajevske večeri muzike.

Koncertni događaj kojem smo imali priliku prisustvovati važan je podsjetnik na najmlađu generaciju umjetnika čije porijeklo i porodične veze kao ishodište imaju Sarajevo i Bosnu i Hercegovinu, a koji se u zamahu svojih perspektivnih karijera odlučuju koncertirati upravo ovdje, i tako domaćoj javnosti, kao vid najljepše privilegije, dati direktan uvid u svoje, već sada, zavidno sviračko umijeće.